કાળો જાદુ..જ્યારે આપણે આ શબ્દ સાંભળીએ છીએ, ત્યારે તે આપણા શરીરને કંપારી આપે છે .. જો તે કોઇ વ્યક્તિના પરિવાર સાથે ક્રૂર ઇરાદા સાથે થાય અને આટલા વર્ષો સુધી છુપાયેલ હોય તો શું?
પરિણામો વિશે વિચારીને ડરી ગયા? તો ચાલો આણંદ જિલ્લાના પેટલાદ તાલુકા નજીક આવેલ એક ગામ ના વતની પટેલ પરિવારની વાર્તા સાથે આગળ વધીએ.
————————————————————
"ચાલો વહેલા જઈએ, ફ્લાઇટ પકડવાની છે!" દર્શકે તેના માતા-પિતાને કહ્યું."
અને ....દર્શના તું અડધા કલાકમાં તારું પેકિંગ પૂરું કરી લે..તેણે ગુસ્સામાં તેની બહેનને કહ્યું.
વિપુલભાઈ અને સાવિત્રીબેનને લગ્નના આટલા વર્ષો પછી બે જોડિયા બાળકો હતા .. ઘણા વિઝા રિજેક્ટ અને ભારતમાં મોટા ધંધાકીય નુકસાન પછી તેઓ યુએસએમાં સ્થાયી થયા હોવાથી, તેઓ પંદર વર્ષ સુધી ભારત ગયા ન હતા .પરંતુ, હવે તેઓને આમંત્રણ આપવામાં આવ્યું હતું. તેમના વહાલા ભત્રીજા શશાંકના ભવ્ય લગ્ન માટે...તેથી તેઓએ બાળકો સાથે સફરનું આયોજન કર્યું જેઓ અત્યારે કિશોર હતા. ટિકિટ બુક થઈ ગઈ હતી, સીટો કન્ફર્મ થઈ ગઈ હતી અને ડ્રાઈવર AUDI કાર સાથે તેમના ઘરની બહાર રાહ જોઈ રહ્યો હતો.
સાવિત્રીબેન ફાયનાન્સમાં સ્નાતક થયા હતા અને ધંધો ચલાવતા હતા જ્યારે વિપુલભાઈ ઓટોમોબાઈલ શોરૂમ ચલાવતા હતા .સાવિત્રીબેન દરેક ધાર્મિક વિધિઓ અને પરિણામોમાં તેમના નામની જેમ જ વિશ્વાસ રાખતા હતા .તેઓ આ સફરને લઈને ખૂબ જ અસ્વસ્થ હતા કારણ કે આજે સવારથી તેમને ખરાબ નસીબના ચિહ્નો દેખાયા હતા ; તેમનો કૂતરો સતત ભસતો અને રડતો હતો, દૂધ ખાટા થઈ ગયું હતું અને તેના હૃદયના ધબકારા અસામાન્ય હતા.
તેણીએ તેના પતિને ચેતવણી પણ આપી પરંતુ તે ભારત જવા માટે ખૂબ જ ઉત્સાહિત હતો તેથી તેણે સાંભળ્યું નહીં.
ઘરે પાછા ફરતા પરિવારમાં, સાવિત્રીબેનને રિતેશ નામનો એક ભાઈ અને પલ્લવી નામની એક બહેન હતી જેઓ કેનેડાના જુદા જુદા શહેરોમાં પરણેલા અને સ્થાયી થયા હતા.
વિપુલભાઈને ત્રણ ભાઈઓ હતા જેમને તેમના માતા-પિતાના અવસાન પહેલા જમીન અને મિલકતનો ભાગ આપવામાં આવ્યો હતો .વિપુલભાઈ સ્વસ્થ અને શ્રીમંત હતા જ્યારે મોહનભાઈ અને રસિકભાઈ તેમના માતા-પિતાના અવસાન પછી કમાણી માટે સંઘર્ષ કરતા હતા.
મોહનભાઈ બીજા હતા જ્યારે રસિકભાઈ તેમના માતા-પિતાના ત્રીજા પુત્ર હતા .આજે જ્યારે તેઓ તેમની ફ્લાઈટ માટે ભારત જવાના હતા ત્યારે કોઈ તેમને જોવા માટે આતુરતાથી ભારતમાં રાહ જોઈ રહ્યું હતું (બીજી રીતે).
તેમની ભારતની ફ્લાઇટમાં બે કલાક બાકી છે અને હવે તેઓ બધા કારમાં બેઠા છે .ડ્રાઇવરે ન્યૂયોર્ક, એરપોર્ટ પર મ્યુઝિક અને જીપીએસ શરૂ કરી દીધું છે. સવિતીબેન સારા માટે પ્રાર્થના કરી રહ્યા છે જ્યારે બાળકો ભારત જોવા માટે ઉત્સાહિત છે .
એરપોર્ટ પર, ડ્રાઈવર તેમને ડ્રોપ કરીને ઘરે પાછો જાય છે અને પછી તેઓ બોર્ડિંગ કાઉન્ટર પર જાય છે..
વિપુલભાઈએ બોર્ડિંગ પૂરું કર્યું અને બધાએ એમ જ કર્યું.
તેઓ ગેટ નંબર : E-36 પર ગયા જ્યાં તેઓની ફ્લાઈટ હતી.. વેઇટિંગ રૂમમાં.. સાવિત્રીબેનને કંઈક અસાધારણ લાગ્યું અને તેણીએ હનુમાન ચાલીસા વાંચવાનું શરૂ કર્યું જેના પર વિપુલભાઈ અને બાળકો હસ્યા પરંતુ, તેણી દલીલ કરવા માંગતા ન હતા તેથી તેણીએ ચાલુ રાખ્યું.
બાળકો તેમની પ્રથમ ભારત યાત્રા વિશે વિચારી રહ્યા હતા અને વિપુલભાઈ યાદોમાં ગયા.જ્યાં દરેક ફ્લાઇટ માટે લગભગ તૈયાર હતા.. અહીં ભારતમાં કોઈ અંધારા રૂમમાં શ્યામ ધાર્મિક વિધિઓ કરી રહ્યું હતું.
ખૂણામાં એક ઘેરો પડછાયો રાહ જોઈ રહ્યો હતો, ગુસ્સે ભરેલા ચહેરા અને લાલ લોહીવાળી આંખો સાથે સતત તેમની તરફ જોતો હતો.
અને તેઓએ એક જાહેરાત સાંભળી "ભારત જતી ફ્લાઇટ તૈયાર છે તેથી મુસાફરો કૃપા કરીને કતારમાં ઉભા રહો અને સ્ટાફને સહકાર આપો!"
અને તેઓ અંદર ગયા!
